Os inicios do Tenis de Mesa son oscuros e non se sabe con certeza cando se practicou por vez primeira. Podemos dicir que foi na década de 1870 cando este deporte surxiu en Inglaterra como unha derivación do Tenis. É posible que xogadores de Tenis, ante a adversa climatoloxía, inventaran unha especie de Tenis en miniatura empregando unha mesa de billar ou de comedor no Clube de Tenis e dividíndoa en dous campos con libros ou simultáneamente con unha corda. Como pelotas, servirían algúns dos moitos modelos existentes para xogos infantís, ou incluso tapóns de corcho convenientemente adaptados. As raquetas serían tapas de caixas de puros. Indudablemente mestúrase a lenda coa realidade.
No ano 1891, James Gibb, improvisou un material que consistía nunha rede fixa a dous postes e sobre unha superficie de madeira elevada do chan, inventando un xogo de 21 puntos e con pelotas de goma. Gibb, encontrou en América pequenas pelotas de celuloide, introducíndoas no xogo con un éxito inmediato. Wiames Gibb, suxeriu o nome de “Ping Pong” á firma Jhon Jaques LTDA, a cal rexistrouno ao momento con todo éxito. O nome provén polo sonido de “Ping” que facía a pelota de celuloide ao impactar coas raquetas recubertas de pergamino, e o sonido “Pong” que se producía ao contacto da pelota coa mesa. Este nome, conservouse entre a xente ata os nosos días a pesar do empeño de outras empresas de cambialo para obter beneficios económicos.
Como tódolos deportes, o Ping Pong nace nun lugar concreto (Inglaterra) e desde ahí exténdese por todo o mundo. Tal é así, que na actualidade, os mellores xogadores/as profesionais deste deporte son os xogadores/as asiáticos, principalmente os chineses.
